İtalyan otomobil tasarımcısı Bertone'nin Baş Tasarımcısı olan Marcello Gandini, 1977’de FW11 modelini Anadol ve Reliant için dizayn etmiştir. Reliant, FW11’in 4 adet prototipini Anadol logosu ile üretmiş ve bunlardan ikisini Türkiye’ye göndermiş, diğer ikisini de İngiltere’de alıkoymuştur. Türkiye’ye gelen prototiplerin biri beyaz, diğeri de mavi renkliydi.

FW11, modern dizaynı ve o döneme göre fazla lüks sayılabilecek aksesuarlar içeriyordu. Mesela, o dönem üretilen hiçbir arabada olmayan elektrikli camlar buna örnek olarak verilebilir. Dolayısıyla, üretim maliyetleri oldukça yüksek olan bu modelin üretimi ekonomik nedenlerden dolayı rafa kaldırılmıştır.

Koç Holding, bu gelen prototipleri uzun yıllar depolarında tutmuştur. Depolarda duran 2 adet FW11 modelinden ancak tek bir FW11 (mavi prototip) sergilenmek üzere toplanabilmiştir. Bu prototip 2004 yılından beri Rahmi M. Koç Müzesi’nde sergilenmektedir.

Reliant ise Otosan’ın projeyi rafa kaldırmasından sonra, FW11 modelini Reliant Scimitar SE7 olarak üretmek istedi. Ancak, Reliant'ın da bu modeli üretmekten vazgeçmesi sonrası, FW11 projesini Fransız Citroën firması satın almış, fiber yerine sac ve fiber (motor kapağı, arka HB bagaj kapağı, ön ve arka tamponlar) kullanılarak bazı değişiklikler yapmış ve Citroën BX adı ile “best-seller” modelini yaratmış ve 12 yıl boyunca (1983-1995) üretimine devam etmiş ve 2.315.739 adet satmıştır.

Reliant firması tarafından 1977 yılında Anadol ve Reliant için yapılan 4 adet FW11 prototipinden 003 nolu prototip İngiltere'de bir hurdalıkta bulundu ve Alman otomobilsever Jens Meiners tarafından restore edilmek üzere satın alındı ve Almanya'ya götürüldü.

Otosan'ın Marcello Gandini tarafından dizayn edilen FW11'in üretiminden vazgeçmesi sonrası, projenin Fransız Citroën Firması tarafından satın alınmasıyla üretilen BX modeli